ROLA UZUPEŁNIAJĄCEJ RADIOTERAPII W NOWOTWORACH ŚLINIANEK

Abstract

Author(s): Izabela Kordzińska-Cisek, Ludmiła Grzybowska-Szatkowska

Nowotwory dużych gruczołów ślinowych są bardzo zróżnicowaną pod względem histopatologicznym grupą nowotworów. Wyróżniamy 24 typy histopatologiczne wśród których najczęstszymi są rak śluzowo- naskórkowy i gruczołowo torbielowaty. Podstawą leczenia radykalnego jest chirurgiczne usunięcie ślinianki uzupełnione u części chorych radioterapią lub radiochemioterapią. Brak jest dużych randomizowanych badań prospektywnych mogących wykazać korzyści w zakresie przeżycia całkowitego lub kontroli miejscowej w poszczególnych typach histopatologicznych. Badania wskazują iż nowotwory ślinianek generalnie są promieniooporne. Mimo tego, w przypadku nieradykalnego marginesu resekcji oraz dużego zaawansowania choroby w większości typów histopatologicznych stosuje się uzupełniającą radioterapię. Badania nie potwierdzają jednak wpływu leczenia uzupełniającego na LC i OS w raku śluzowo-naskórkowym. Natomiast w raku gruczołowo- torbielowatym i raku gruczołowym radioterapia zwiększa kontrolę miejscowa i wydłuża przeżycie całkowite. W raku zrazikowym i złośliwym guzie mieszanym zysk z radioterapii nie jest oczywisty. Napromienianie w tych nowotworach może poprawiać kontrolę miejscową i wydłużać przeżycie w przypadkach bardziej zaawansowanych. Radioterapia oraz radiochemioterapia powinny być stosowane w raku płaskonabłonkowym ślinianek, podobnie jak w przypadku innych nowotworów regionu głowy i szyi. W pozostałych typach histologicznych, ze względu na rzadkość występowania niewiele jest danych na temat korzyści z zastosowania napromieniania. Jedynie w gruczolaku podstawnokomórkowym wykazano iż uzupełniające napromienianie wydłuża przeżycie w przypadkach bardziej zaawansowanych.<

Share this article