Ocena błędu pozycjonowania pacjenta w masce BrainLab podczas radiochirurgii stereotaktycznej guzów mózgu

Abstract

Author(s): Klaudia Lewcio-Szczęsna, Natalia Samołyk, Dominika Hempel, Marek Z. Wojtukiewicz, Ewa Sierko

Wstęp. Podstawowym elementem planowania radiochirurgii stereotaktycznej (SRS) guzów mózgu jest dokładne unieruchomienie głowy pacjenta w celu zminimalizowania ruchów w trakcie napromieniania. Jedną z metod stabilizacji głowy jaką jest wykorzystanie maski termoplastycznej firmy BrainLab. Cel. Celem badania była analiza częstości występowania i charakteru błędów ułożenia chorych, a także próba określenia ich przyczyn u pacjentów poddanych jednofrakcyjnej radiochirurgii stereotaktycznej zmian w OUN z wykorzystaniem nieinwazyjnych masek termoplastycznych. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 30 pacjentów leczonych w Zakładzie Teleradioterapii CO-I im. Marii Skłodowskiej- Curie w Warszawie (CO-I). Wszyscy pacjenci byli unieruchamiani z wykorzystaniem maski termoplastycznej Brain-Lab. Analizowano powtarzalność ułożenia pacjentów podczas etapów planowania i realizacji SRS: symulacji wstępnej, symulacji zasadniczej i na aparacie terapeutycznym. Brano pod uwagę przesunięcia w osiach: X – poprzecznej, Y – podłużnej, Z – pionowej, jak również oceniano rotację głowy w masce. Uzyskane dane były analizowane w odniesieniu do etapu leczenia, płci pacjentów oraz rodzaju wykorzystanej maski termoplastycznej (z gryzakiem lub bez niego). Wyniki. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, iż większe przesunięcia w każdej osi obserwowane były na etapie aparatu terapeutycznego w porównaniu do symulacji leczenia i w szczególności dotyczyły one osi Y i Z. Wszystkie z zaobserwowanych przesunięć mieściły się w granicy tolerancji błędu ułożenia (2 mm) określonej dla SRS w Zakładzie Teleradioterapii CO-I. Największe odchylenia w zakresie rotacji głowy występowały na etapach symulacji. Wykazano większe rozbieżności w ułożeniu głowy w grupie pacjentów unieruchamianych przy użyciu masek termoplastycznych nie wyposażonych w gryzaki. Wnioski. Pomimo występowania rozbieżności w pozycjonowaniu pacjentów, przeprowadzona procedura SRS była w każdym przypadku leczeniem o najwyższej jakości. Wypracowanie ujednoliconych standardów dotyczących techniki SRS pozwoliłoby w przyszłości uniknąć rozbieżności podczas pozycjonowania chorych w trakcie poszczególnych etapów leczenia. Leczenie z wykorzystaniem technik stereotaktycznych powinno być wykonywane przez zespół wykwalifikowanych i doświadczonych techników, co stanowiłoby gwarancję jakości SRS.

Share this article