GŁÓWNE ZMIANY PROTEOMU I METABOLOMU SUROWICY OBSERWOWANE W KRWI OSÓB PODDANYCH RADIOTERAPII DOTYCZĄ WSKAŹNIKÓW STANU ZAPALNEGO I ODPOWIEDZI IMMUNOLOGICZNEJ ODZWIERCIEDLAJĄCYCH SYSTEMOWĄ TOKSYCZNOŚĆ PROMIENIOWANIA JONIZUJĄCEGO

Abstract

Author(s): Karol Jelonek, Monika Pietrowska, Piotr Widłak

Podstawowym celem radioterapii jest zniszczenie komórek nowotworowych poprzez napromienienie tkanki nowotworowej z uwzględnieniem jedynie niezbędnego marginesu. Pomimo tego, że objętość napromienionych tkanek jest zazwyczaj niewielka w stosunku do całego ciała, efekty indukowane przez promieniowanie jonizujące dotyczą całego organizmu i mogą być obserwowane systemowo na poziomie molekularnych składników krwi. O efektach promieniowania decyduje wielkość dawki i objętość napromienionych tkanek. Jednak intensywność zmian systemowych obserwowanych na poziomie całego organizmu, na przykład w krwi, zależy również od swoistej radiowrażliwości uszkodzonych tkanek oraz rodzaju i nasilenia odczynów toksycznych indukowanych przez promieniowanie. Systemowe efekty promieniowania można rejestrować na poziomie proteomu i metabolomu surowicy. Do analizy tych komponentów krwi wykorzystuje się zwykle tzw. „techniki wysokoprzepustowe“, do których należą przede wszystkim metody oparte o spektrometrię mas. Celem niniejszej pracy jest przegląd dostępnych danych na temat swoistych zmian obserwowanych na poziomie proteomu i metabolomu surowicy u pacjentów onkologicznych eksponowanych na promieniowanie jonizujące w trakcie radioterapii. Nie ulega wątpliwości, że obserwowane efekty są związane przede wszystkim z toksycznością promieniowania, a w szczególności z nasileniem odczynów zapalnych i odpowiedzi immunologicznej.

Share this article