CZERNIAK BŁONY ŚLUZOWEJ NOSA I ZATOK – OPIS PRZYPADKU

Abstract

Author(s): Maciej Kusiński, Dorota Adamek-Nowak, Paulina Lepka, Klaudiusz Łuczak

Czerniak błony śluzowej nosa to rzadki nowotwór złośliwy o bardzo złym rokowaniu. Rozwija się z melanocytów powstałych z komórek macierzystych grzebienia nerwowego, które w trakcie embriogenezy wraz z nerwami obwodowymi migrują do skóry, siatkówki i błon śluzowych. Czerniak błony śluzowej nosa charakteryzuje się niespecyficznymi objawami i rozpoznawany jest zazwyczaj w zaawansowanym stadium. Dotyczy głównie pacjentów w 6.-7. dekadzie życia. Główną metodą leczenia jest pierwotna chirurgia, operacje węzłowe szyi nie mają potwierdzonej skuteczności i są źródłem kontrowersji. W leczeniu uzupełniającym stosuje się chemioterapię, terapię biologiczną oraz radioterapię, która daje potwierdzoną dobrą kontrolę miejscową lecz nie wpływa istotnie na długość przeżycia, jak podają najnowsze doniesienia. Przebieg kliniczny jest bardziej agresywny niż czerniaka skóry. Mediana przeżycia całkowitego wynosi 32 miesiące. W rozpoznaniu histopatologicznym podstawowym badaniem jest immunohistochemia. 53-letnia pacjentka została przyjęta do Oddziału Laryngologicznego z powodu uporczywych krwawień z nosa. Przy przyjęciu w badaniu endoskopowym stwierdzono guz o morfologii krwawiącego polipa w prawym przewodzie nosowym środkowym. W wyniku histopatologicznym pobranego wycinka: melanoma malignum amelanocyticum S-100/+/, Melan A/+/, HMB 45 /+/ pan CK /-/. W tomografii komputerowej twarzoczaszki opisano zmianę guzowatą obejmującą po stronie prawej przewód nosowy środkowy oraz sitowie przednie, wpuklającą się do oczodołu z zaznaczoną destrukcją kostną. Chorą poddano radyklanemu leczeniu chirurgicznemu. Pomimo ujemnych marginesów operacyjnych w kontrolnym badaniu PET-CT (Pozytonowa Tomografia Emisyjna) wykazano cechy wznowy miejscowej oraz przerzutów odległych osiem tygodni po zabiegu. Zastosowano radiochemioterapię paliatywną.<

Share this article